Me ndihmën e Rusisë, Presidenti i Sirisë Bashar al-Assad ka zgjeruar zonën vetëm në një vit nga 19 në më shumë se 50 për qind.
Megjithatë, Putini është i mbërthyer në Siri, sipas analistit të televizionit të pavarur rus, “Dozhd” Konstantin von Egert.
Suksesi i Kremlinit – ndoshta i përkohshëm, siç është rasti më shpesh në Lindjen e Mesme – ka befasuar shumë, madje edhe autorin, raporton “b92”, transmeton Periskopi.
“Ky sukses është kryesisht rezultat i dobësisë së Shteteve të Bashkuara, të cilat në të vërtetë u tërhoqën nga rajoni gjatë Barak Obamës. Putini është një oportunist, një mjeshtër në mbushjen e një boshllëku politik. Ai përsosi dhe zbatoi konceptin e Yevgeni Primakov mbi bashkëpunimin strategjik me Iranin. Primakov (i cili nuk është më gjallë) mendon se programi bërthamor iranian nuk ishte një rrezik për Rusinë”, thotë von Egert.
Për tre vjet, Kremlini i ndihmoi mulat të Teheranit për të realizuar ëndrrën – për ta çuar rajonin nga Bagdadi në Bejrut të kontrolluar nga Teherani.
“Agjentët e Libanit, Teherani – organizata Hezbollah – praktikisht morën pushtetin faktik, Irani mund të flasë për një fitore të madhe gjeopolitike. Pse, atëherë, kur ai mori Assadin në Soçi më 21 nëntor, Putin foli për përfundimin e fazës ushtarake të angazhimit në Siri dhe premtoi që vetëm ushtarët përgjegjës për sigurimin e bazave në Tartus dhe Latakia do të mbeteshin në Siri? Kjo nuk është hera e parë që njoftoi presidenti rus. Pa ndihmën masive të aviacionit rus, ushtria siriane nuk është shumë e efektshme. Por, mua më duket se Putini në realitet dëshiron të zvogëlojë numrin e ushtarëve. Roli i Rusisë në rajon në mënyrë që të mos jetë në qendër të përplasjes së ardhshme të Arabisë Saudite dhe Iranit, por Izraeli mund të bashkohet me Rijadin. Sundimtar i ri faktik i Mbretërisë, Princi Mohammed bin Salman, i cili është fuqimisht anti-iranian, mund të krijojë marrëdhënie zyrtare me Izraelin. Sauditët dhe izraelitët nuk e fshehin se ekziston një rrezik ekzistencial në regjimin iranian”, thotë von Egert.
Sipas tij, Moska nuk dëshiron të qëndrojë në asnjërën anë të këtij konflikti, por nuk dëshiron të lejojë Asa të zbresë në ujë.
“Qëndrimi i tij në pushtet është simboli kryesor i fitores së Kremlinit dhe transformimi i Putinit në udhëheqësin e koalicionit amator ndërkombëtar të regjimeve autoritare. Pikërisht për këtë Putini ishte udhëheqësi i parë rus në histori për ta mirëpritur një mbret saudit në Moskë. Kremlini kërkon të përmirësojë marrëdhëniet me Sauditë përpara se Shtetet e Bashkuara të “kthehen” në Lindjen e Mesme dhe të sfidojnë Iranin dhe Sauditët. Ka arsye politike të brendshme për të njoftuar fundin e misionit në Siri, edhe pse në realitet ky rajon është ende shumë larg. Së pari, ekziston një nevojë më e madhe për të shpallur një fitore përpara të ashtuquajturave “zgjedhje presidenciale” në Rusi në vitin 2018,” shton autori.
Sipas tij, financat shtetërore nuk janë në gjendje më të mirë, dhe është më mirë të kursehen disa para.
“Së treti, Putin dëshiron të përqëndrohet në fusha të tjera – Ukraina, rezistenca ndaj sanksioneve të reja dhe ruajtjen e kontrollit politik mbi Rusinë. Kurdët, me ndihmën e Shteteve të Bashkuara, mund të deklaronin shtetin e tyre ose trajtimi agresiv i Iranit mund të çonte Izraelin në veprim vendimtar. Kur Kremlini i është bashkuar regjimit në Teheran, ai nuk do të ndajë vetëm fitoret me të, por edhe vështirësitë. Takimi në Soçi nuk është një pikë, por një gabim në politikën e Moskës në Lindjen e Mesme”, përfundoi von Egert./Periskopi/
