İ vogli yne İmran!
Ti linde dhe u rrite ne lufte, bir. Ne ate lufte qe askush s’e di kush po vret ke.
2 muaj me pare, kur te shpetuan nga germadhat, ti ishe sypatrembur, ti e kishe perjetuar shpesh ate gjendje.
Ne syte e tu e lexoja normalitetin, ti fshije pluhurin me doçkat e tua te vogla, sikur donin te thonin “jam mire, nuk kam gje!”.
Por me instiktin e nje nene, doja te te merrja ne krahe e te mbaja ne gji ashtu sic do te bente edhe nena jote.
Ti u rrite jetim bir, nena jote trimereshe trashegoi nje hero lufte. Heronjte nuk kane moshe, por force dhe zemer te madhe.
Ti ishe vetem 4 vjec bir, jeta jote shkoi mes krismave e pluhurit. Si shume moshataret e tu, rrugeve te Halepit, arme, helikoptere, bombardime, ti strukeshe, por ata te ishin vene pas. Derisa te vrane…
Tani bota eshte e qete!
Terroristi İmran nuk eshte midis nesh. Nenshkruani marreveshje e ne daçi digjeni te gjithen, İmrani nuk eshte me midis nesh, ai nuk do tiua prishe me kurre qetesine…
Nuk do te degjoni me lajme per İmranin, nuk do tiua prishe humorin neper lajme e postime. Vogelushi İmran eshte prane Zotit.
Ai ne parajse, e ata qe e vrane, ku jane?!
Brunilda Gjura
