Glenn Greenwald
Deputetja britanike laburiste Jo Cox u vra në mënyrë brutale pak ditë më parë. Megjithëse motivi nuk është vërtetuar akoma, ka fakte të shumta që tregojnë se i dyshuari, Thomas mair, 52, i bardhë, ishte nga ideologjia politike. Cox ishte një mbrojtëse e njohur e refugjatëve. Të paktën dy dëshmitarë thonë që Mair, ndërsa kreu sulmin, bërtiti “E para Britania”, emri i një partie politike e djathtë dhe kundër emigrantëve. Ai ka vite afiniteti me grupet neonaziste, që Southern Poverty Law Center e përshkruan si “një histori të gjatë me nacionalizmin e bardhë.” Mbretëria e Bashkuar është në mes të një debati të zjarrtë për të qëndruar apo dalë nga BE – Cox ishte pro qëndrimit.
Pavarësisht gjithë këtyre, është thuajse e pamundur që të gjesh një medie që e quan dhunuesin “terrorist” apo qoftë dhe që të sugjerojë se veprimi mund të ketë qenë “terrorizëm”. Përkundrazi, vrasësi i dyshuar është përshkruar si njeri me shpirt të butë ose “vetmitar” me probleme mendore.
Kjo është kontrast me një incident të ngjashëm që ndodhi në Bretërinë e Bashkuar në 2010, kur deputeti britanik, Stephen Timms, u sulmua me thikë dhe gati u ther nga një grua e zemëruar për votën e tij pro luftës në Irak. Në atë rast, mediet britanike thuajse të gjitha e quajtën atë sulm si “terrorizëm”; The Guardian, për shembull, e përshkroi si “i pari sulm terrorist që plagos dikë në tokën e Mbretërisë së Bashkuar që nga 7 korriku 2005.” Tiutulli kryesor i tabloid-it britanik Mirror e quajti dhunuesen një “grua terroriste”. Dhe veç dje, një tjetër tabloid, The Sun, ndërsa raportonte komentin e Tmms-it për Cox-in, në titull iu referua atij si “I mbijetuar i terrorizmit”.
Dallimi është i qartë: dhunuesi i Timms-it ishte një mysliman me origjinë nga Bngladeshi, ndërsa vrasësi i dyshuar i Cox-it… nuk është mysliman.
Unë kam shkruar vazhdimisht që fjala “terrorizëm” nuk ka kuptim konkret dhe sigurisht nuk përdoret në mënyrë të qëndrueshme. Në perëndim, ajo fjalë tashmë është term propagandistik me pak kuptim tjetër veç “një mysliman që përfshihet në dhunë kundër perëndimorëve ose aleatëve të tyre.” Madje kjo përdoret dhe kundër myslimanëve që sulmojnë ushtarët e një ushtrie që ka pushtua vendin e tyre.
Sigurisht që është e vërtetë që ka sugjerime se Miar – vrasësi i dyshuar i Cox – ka vuajtur nga sëmundje mendore. Por e njëjta gjë ishte e vërtetë për Omar Mateen, i cili vrau 49 persona në një lokal homoseksualësh në Orlando javën e shkuar, dhe ai menjëherë ai u etiketua menjëherë si “terrorist” thuajse nga të gjitha mediet, pavarësisht problemit me sëmundjet mendore dhe vështirësitë e dukshme të tij me orientimin e vet seksual.
Sërish, dallimi është tmerrësisht i dukshëm. Siç u shpreh sot Aslan reza për Mair-in: “Ai vuan nga sëmundje mendore është një shprehje që tani përdoret me kuptimin “ai nuk është mysliman”… edhe nëse ai është nazist!”
Ata që i quajnë menjëherë dhe vazhdimisht myslimanët si “terroristë” patën vështirësi në paraqitjen e sulmit më të fundit. Si thekson gazetari Dan Hodges i DailY Mail, një gazetar i Breibrat u ankua veç katër ditë më parë se mediet nuk pranonin t’i fajësonin myslimanët në mënyrë kolektive për sulmin e Mateen, por në vend të tyre fajësonin sëmundjen mendore – “Mediet mundohen ta transformojnë që gjoja ai ishte një sulm i vetmuar nga një individ i çekuilibruar ndërsa lënë mënjanë besimin islam të dhunuesit” – ndërsa një tjetër shkrimtar i Breitbart dje tha pikërisht të kundërtën për vrasësin e Cox: “Vërtetë do të besojmë ne që ky veprim i dhunshëm nga vetmitar me çrregullime përfaqëson një deklaratë rreth klimës politike në Britani të cilën duhet ta vërejmë të gjithë?” Ndërsa Hadley Freeman i The Guardian u shpreh kështu: “Është vërtetë e çuditshme të shikosh të njëjtët njerëz që menjëherë fajësojnë islamin për vrasjet që tani të ankohen “Nuk e dimë motivin! Sëmundje mendore!”
Të jem i qartë: Jam i kënaqur që mediet nuk nxitojnë në përfundime për motivet e një vrasësi ose qëllimin e tij para se të ketë fakte të mjaftueshme për t’i njohur me saktësi të arsyeshme. Nuk kam asnjë kundërshtim të veçantë nga vetëpërmbajtja e tyre për ta quajtur vrasësin e deputetes Cox si “terrorist” para se të ketë prova të sigurta. Dhe, siç kam thënë tashmë, termi “terrorist” ka shumë pak kuptim, dhe debatet për përdorimin e tij janë tërësisht akademike. Studiuesit Remi Brulin dhe Lisa Stampnitzky kanë harxhuar vite për të dokumentuar sesi ky term ka qenë instrument propagande që nga fillimi i krijuar për të legjitimuar dhunën e një pale dhe për të delegjitimuar dhunën e armikut të saj.
Çështja është se vetëpërmbajtja gazetareske është jashtëzakonisht selektive. A ka ndonjë që e vë në dyshim se, nëse vrasësi i dyshuar i Cox-it do të kishte qenë mysliman, dhe në vend të “Britania e para”, do të kishte bërtitur “Allahu Ekber”, atëherë çdo medie në planet do ta kishte përshkruar atë përgjithmonë si “terrorist”? Fakti që ato nuk e bëjnë këtë tregon se ç’kuptim ka kjo fjalë realisht.
https://theintercept.com/2016/06/17/why-is-the-killer-of-british-mp-jo-cox-not-being-called-a-terrorist/
