Kur shejh Albani ishte mësimdhënës në Universitetin e Medines.
Kur isha mësimdhënës në Universitetin e Medines, rrugës takoja studentë duke shkuar këmbë në mësime, edhe pse ata kishin autobusin që i transportonte, por si zakonisht disa vonoheshin, ndërsa unë i merrja në veturën time në mënyrë të ta zënë mësimin.
Kurse profesorët tjerë sikur të ishin mbretër, ata nuk e merrnin askë në veturë.
Kjo ka bërë që studentët të lidhen me Albanin dhe ta duan shumë, duke shtuar edhe arsyen tjetër që ai u ipte dije të cilën nuk e kishin dëgjuar më parë (shkencën e hadithit). Ata filluan një gjuhë të re tani, kur dëgjonin hadithe nga profesorët e lëmive të ndryshme, i pyesnin: “profesor, kush e transmeton këtë hadith?
A është i saktë zingjiri i tij?….” saqë mësimdhënësit mbetën të befasuar!
(Shejh Albani, “Rrëfim për jetën e tij” 5)
