Selman Aude
Konferenca e dashurisë, është një mexhlis i lezetshëm.
Numri i pjesëmarrësve real në të, është 693, kurse prezenca dyfishi.
Shtresa; Të rinj nga të gjithë moshat, nga katërmbëdhjetë vjeç gjer në shtatëdhjetë.
Gjinia; shumica janë femra, kurse meshkujt paksa më pak.
Vendi; Ishte një përzierje globale nga të gjitha vendet, pasi vetëm mekanizmi që e realizonte e kapërcente dimensionin lokal.
Konferenca zhvillohej në facebook dhe u çel nga kjo pyetje:
Kam rënë në dashuri me një person në punë, çfarë të bëj?
Unë i thashë: Pyet mendjen dhe mos iu dorëzo zemrës!
Dashuria, është si lufta, është e lehtë të niset, por e vështirë të shuhet.
Për disa, nuk ia vlen të flasim për dashurinë ndërkohë që makineria e luftës gjakderdhëse në rajon po shuan jetë njerëzish.
Ky që ndërhyri, mund të jetë ulur dhe në prehër mban vajzën e tij të vogël, ose është duke marrë gotën e mbushur me mall nga dora e një të dashuri. Nëse nuk e ka bërë, le ta bëjë. Dashuria nuk është turp, as haram. Haram është tradhtia, ligësia, poshtërsia, mashtrimi dhe gjynahu në emër të dashurisë, haram është deformimi i natyrës së pastër, haram është detyrimi i njerëzve që ta injorojnë dhe varrosin natyrën e tyre të pastër.
Dashuria e pastër gëlonte në çdo qoshe të shtëpisë së profetit Muhamed a.s, edhe në rrethanat më të vështira dhe sfidat më të rënda. Herë pas here, Profeti a.s i thoshte Aishes:”Pasha Zotin të dua dhe dua të qëndroj pranë teje.”
Ai qëndronte para derës ku luanin burrat, ndërkohë që Aisheja kishte mbështetur mjekrën e saj tek supi i Profetit a.s duke ndjekur lojën, por edhe për tu treguar grave të Medines sa e shtrenjtë dhe e dashur është ajo për Profetin a.s.
Edhe në momentet e tij të vdekjes, atëherë kur vuante nga dhimbjet e ndarjes nga kjo botë dhe i kullonte balli djersë, Profeti a.s u kërkoi leje grave të tjera, që të vdesë në dhomën e Aishes dhe në prehrin e saj plot mirësi. Vetë Aisheja tregon se i dërguari i Zotit a.s e dorëzoi shpirtin në prehrin e saj. Ajo e deklaronte haptazi dashurinë që i dërguari i Zotit a.s ndjente për të dhe nuk ndihej aspak në siklet për këtë. “Tek i dërguari i Zotit ju kishit modelin më të mirë” (Ahzab, 21)
Shtëpitë e boshatisura nga dashuria, janë shtëpi të ftohta, të akullta, të shkreta, atyre u mungon dhembshuria dhe prodhojnë vetëm ashpërsi, ftohtësi dhe dhunë, shtëpi të pamëshirshme, shtëpi ku mungon mëshira. Nga këta, ka të tillë që fshihen pas ndonjë teksti iluzionar fetar, edhe pse modeli i tyre më i mirë, profeti Muhamed a.s ishte krejt ndryshe nga ata.
Dashuria është thjesht iluzion.
Pa dashuri pa halle.
Nuk ka dashuri përveç dashurisë së prindërve për fëmijët dhe për familjen.
Dashuria ka kohë që ka ndërruar jetë.
Nëse do mund ti eksploroje zemrat e burrave, nuk do u afroheshe dot.
Ndjesë pastë dashuria, o zemra ime
Kullë iluzioni ishte, u shua dhe la pas zemërime
Komente që burojnë nga përvoja të hidhura, të cilat, ata që i kanë përjetuar, nuk duan që të vuajnë edhe të tjerët. Por, injorimi i vuajtjeve, nuk e zgjidh problemin.
Ndonjëherë, ndjen se disa fjalë nuk janë veçse një jehonë e udhëzimeve dashamirëse të familjes, ku nuk respektohet natyra njerëzore, ose ku është turp ti flasësh hapur vajzës dhe ta ndërgjegjësosh lidhur me veten, emocionet, nevojat e saj të trupit dhe të shpirtit, shpirtin e saj dhe frikën që ke për të. Ndërkohë, që duhet ta dinim mirë se nuk ka gjë më të dëmshme për vajzën, sesa injoranca e saj lidhur me strukturën fiziologjike dhe psikologjike. Një vajzë e paditur dhe e pasensibilizuar, mund të bjerë në dashuri në mënyrë të pavetëdijshme, duke mos ditur si të reagojë. Ajo mund t’ua vërë fajin edhe familjarëve, i injoron dhe nuk u tregon asgjë. Në fakt, konsulenca me nënën e ndërgjegjshme, të dhembshur dhe zemërmirë, është porta më e mirë e shpëtimit.
Vakumi emocional në shtëpi është shkaku.
Duhet të heqësh dorë nga filmat dhe telenovelat.
Ndoshta… por mos vallë dashuria lindi sot? Madje, a ka lindur, apo është pjesë e konstruktit tonë emocional, me të cilën jemi pajisur për ti dhënë një shije tjetër jetës tonë, me qëllim që ti kujtojë Ademit dhe Havasë atë pemën e xhenetit, tek e cila duhet të kthehen rishtazi? Dashuria zbriti bashkë me Ademin në xhenet dhe me të u pajisën brezat e ardhshme.
Përzierja mes dashurisë, e cila është një koncept i pastër dhe i dëlirë dhe mes epshit kalimtar, ose thënë drejt, seksit, është një gafë e rrezikshme, të cilën e bëjnë mediat e sotme. Ajo shfrytëzohet për ti lidhur të rinjtë e të dy gjinive, me këtë fjalë dhe sinonimet e saj në gjuhë të ndryshme (love). Ajo shfrytëzohet për ti tunduar, joshur dhe fituar para nëpërmjet kësaj industrie, si dhe ofrimin e kënaqësisë kalimtare, në emër të dashurisë.
Është kollaj të japësh këshilla, ndërkohë që nuk e përjetojmë të njëjtën gjendje.
Jo, nuk është aspak kollaj dhe për këtë kam argument pështjellimin e shkronjave para një teme të tillë, apo përsëritjen e citateve të Shekspirit:”Dashuria është e verbër dhe të dashuruarit nuk janë në gjendje ta shohin madhësinë e idiotësisë që po bëjnë”.
Të kërkosh mbrojtjen e Zotit nga dashuria është diçka negative, prandaj dhe diçka e tillë nuk është transmetuar nga profeti Muhamed a.s. Përkundrazi, ai vetë i kërkonte Zotit, atë dashuri që Zoti e pëlqente, atë që nuk e bënte të harrojë përmendjen e Zotit. “O Zot, unë kërkoj të ma bësh rizk dashurinë tënde, dashurinë e atyre që të duan dhe dashurinë e një punë që më afron me dashurinë Tënde!”
Të zgjedhësh mes mendjes dhe zemrës është e vështirë, sidomos për një femër, pasi mund të ketë vetëm një vend për njërën prej të dyjave. Por kjo nuk është e pamundur për dikë që konsultohet, pasi vetë fakti që pyet dhe kërkon mendim, tregon për vullnet të sinqertë, dëshirë për ti parë gjërat nga një këndvështrim tjetër dhe maturi.
Mendja është si babai vigjilent dhe i kujdesshëm, ndërkohë që zemra është si nëna e dhembshur.
Zemra e mençur, është një frazë e bukur, që nuk e përjashton zemrën dhe nuk i jep pushtetin e diktatorit të verbër, i cili nuk i mendon pasojat.
Zemra, ashtu siç lakohet edhe drejtohet. Po. Dhe mes lakimit dhe drejtimit, është hapësira e shkarjeve, hezitimit, dhimbjes, mërzisë, nismës dhe shansit për veprim të vetëdijshëm dhe të udhëhequr nga Zoti. “Ajo e dëshiroi atë; por edhe Jusufi do ta kishte dëshiruar atë, sikur të mos kishte parë provën e Zotit të vet. Kështu e larguam nga e keqja dhe vepra e shëmtuar, sepse ai, në të vërtetë, ishte nga robërit Tanë të sinqertë.” (Jusuf, 24)
Në këtë hapësirë, ka dhe një aftësi, qoftë dhe e pjesshme, për ta kontrolluar zemrën dhe veprimin që buron prej saj. Këtë e gjejmë në një hadith të Profetit a.s, i cili thotë:”O Zot, kjo ishte ndarja ime sipas asaj që kam në dorë, prandaj mos më qorto për atë që nuk kam në dorë!” “O Ti që i përmbys zemrat, ma forco zemrën time në fenë Tënde! “O Drejtues i Zemrave, drejtoje zemrën time drejt bindjes Tënde!” “Zemrat janë mes dy gishtave të Gjithëmëshirshmit”
“Dhe ta dini se Allahu ndërhyn midis njeriut dhe zemrës së tij dhe se tek Ai do të mblidheni të gjithë!” (Enfal, 24)
Asgjë nuk i shëron zemrat nga sëmundja e tyre, siç i shëron largimi. Thotë Umu Dahak Elmuharibijie:
Ashikët me supe të rënduar
Nga peshë e dashurisë i pyeta unë
çfarë ua largon dashurinë e bekuar
Që në mes të zemrës ua vunë?
Thanë: dashuria, pa një tjetër, nuk quhet e harruar
Ose të paktën, një largim i gjatë dhe i patrazuar
Dashuria nuk është gabim, e rëndësishme është që ajo të mos kthehet në gabim. Nëse dashuria nuk e gjen rrugën e saj për tu shndërruar në një lidhje të ligjshme, mbetet një kënaqësi me pasoja të rënda. Profeti Muhamed a.s thoshte:”Për dy të dashuruar nuk ka si martesa.”
Hyr nga porta e gjerë dhe e lejuar, jo nga penxheret.
Ndonjëherë, lidhja zbulon të metat e partnerit/partneres, për ta shndërruar dashurinë në luftë dhe urrejtje. Prandaj dhe një nga këshillat më të sinqerta është:”Merre shtruar zgjedhjen e të dashurit dhe mos u nxito ta braktisësh atë!”
Ndonjëherë, është më mirë që të mendosh se ai është i dikujt tjetër, me qëllim që të shmangësh traumën.
Po ta dija se dashuria është shumë e rrezikshme
Nuk do të dashuroja kurrë
Po ta dija se deti është i thellë
Nuk do të lundroja kurrë
Po ta dija fundin tim
Nuk e do e kisha filluar
Nuk ka gjë tjetër që e mbron zemrën nga “virusi” i dashurisë dhe e ndihmon në përcaktimin e ilaçit dhe për të treguar durim dhe maturi, siç është kapja pas litarit të Zotit.
Mbërtheji dy duart pas litarit të Zotit
Ai është shpëtuesi, nu këputshin litarët e kahmotit
Përktheu: Elmaz Fida
