Unë jam anëtarja e vetme e familjes e cila punon. Ka ditë që nuk kemi bukë në shtëpi.
Tani mund t’i dërgoj motrat e mia në shkollë. Të gjithë na thirrin fukara. Po, ne jemi të tillë.
Në kohën me shi natën e kaloj duke vendosur kovat nën vrimat e tavanit që mos të na lagen shtrati.
Nuk kemi asgjë, as para as mall.
Gjëja e vetme që kemi në zemrat tona është dashuria për njëri tjetrin, asgjë tjetër.
Këto janë fjalët e Rinës, punëtore e tekstilit në Bangladesh
(Islampress)
