Thamë se janë të rralla rastet, në të cilat rezulton se qumështi i nënës është i pamjaftueshëm (Hypogalaktia). Në raste të tilla rritja e fëmijës nuk është në përputhje me normën.
Pikërisht ky është momenti që mjeku i fëmijës (asnjëherë vetë nëna) të vendosë për plotësimin e qumështit të nënës edhe me një qumësht tjetër (qumësht artificial). Kjo lloj ushqyerje quhet ushqyerje e përzier (qumësht nëne + qumësht artificial).
Ushqyerja e përzier mund të realizohet:
• ose duke i dhënë qumështin artificial fëmijës, pasi e kemi vendosur njëherë në gji,
• ose duke e vendosur fëmijën një vakt në gji dhe vaktin tjetër i japim qumështin artificial.
Veprimi në këtë mënyrë është i parapëlqyeshëm për disa arsye. Para së gjithash shmanget përzierja e të dy llojeve të ndryshme të qumështit (qumështit artificial me qumështin e nënës), të cilët kanë veçori të ndryshme si në shije, ashtu edhe në tretshmëri.
“Një motorr edhe me naftë edhe me benzinë, nuk na jep maksimumin e vet!”
Nga ana tjetër ka rëndësi edhe më të madhe shmangia e “takimeve” të shpeshta me biberonin, sepse mund ta çorientojnë fëmijën. Kujtojmë gjithashtu se thithja e gjirit bëhet ndryshe nga thithja e biberonit. Përveç kësaj, studimet kanë treguar se përdorimi i hershëm i biberonit (veçanërisht para se fëmija të vihet për herë të pare në gji) është përgjegjës për dështimin e ushqyerjes me gji.
Midis shkaqeve të ndryshme të ndërprerjes së ushqyerjes me gji dhe këshillimit për të filluar ushqyerjen artificiale, qoftë për arsye të nënës, qoftë për arsye të fëmijës, së pari duhet të bëhet një dallim i qartë midis pengesave të përkohshme dhe të përhershme për ushqyerjen me gji. Në këtë mënyrë shmangen vendimet e padobishme dhe të shpejtuara, që ndodhin jo rrallë.
Mos harroni se ka raste në të cilat vërtet fëmija e ka të pamundur të kapë gjirin, por kjo nuk do të thotë që nuk mund të ushqehet me qumësht nëne; në të tilla raste duhet të shtrydhet gjiri dhe fëmijës t`i jepet qumësht i shtrydhur. Sëmundje të lehta të nënës, si për shembull një bronkit, një grip i lehtë, diarreja etj. nuk përbëjnë motiv për të ndërprerë ushqyerjen me gji. Përkundrazi, nëse nuk i jepet qumësht gjiri, fëmijës mund t’i ngjitet më lehtë sëmundja në fjalë të nënës, sepse dihet që me qumështin e gjirit, fëmija merr dhe trupëzat mbrojtës.
Edhe tuberkulozi në vetvete nuk përbën pengesë për ushqyerjen me gji, sepse dihet që sëmundja përcillet nëpërmjet frymëmarrjes dhe jo me qumështin e nënës. Ilaçet kundër tuberkulozit kalojnë në sasi të kufizuar në qumësht, prandaj edhe në këtë drejtim nuk përbëjnë një problem. Sidoqoftë ,duhet të tregohet kujdes dhe problemi duhet parë nga mjeku në shumë anë.
Ushqyerja me gji dhe kontracepsioni
Ushqyerja natyrale ndihmon nënën që të mos mbetet shtatzënë gjatë kohës që vë në gji bebin e vet. Natyra e ka “programuar” një gjë të tillë në mënyrë të përkryer, që fëmija i vogël të sigurojë nevojat e veta. Sidoqoftë, siguria nuk është absolute, prandaj dhe nuk i duhet besuar në mënyrë të verbër.
Kur një grua dëshëron me ngulm të mbrohet nga një shtatzani e re, mund të përdorë mënyra të ndryshme kontraceptive. Më e mire nga gjithçka, do të ishte përdorimi i asaj që quhet minipilulë, që ka në përmbajtjen e vet progestativë. Kjo pilulë mundet të japë një fluks të rremë gjaku (menstruacionesh) tek nëna, për të cilën nuk duhet shqetësuar.
Kujdes duhet të tregohet kur përdoret pilula me përmbajtje estroprogestative dhe si nëna, ashtu dhe fëmija duhet të vëzhgohen për shenja të mundshme. Kjo pilulë më tepër se sa ndryshon përmbajtjen e qumështit, e ul prodhimin e tij. Sigurisht që çdo lloj kontracepsioni duhet filluar vetëm dhe vetëm me rekomandimin e mjekut specialist, asnjëherë vetë.
