Sistemi koordinativ është treshja e renditur e boshteve numerike që janë normale ndërmjet vete dhe kanë një pikë të përbashkët O dhe një njësi të përbashkët. Në fakt ky është përkufizimi i sistemit kordinativ kënddrejtë apo të quajtur edhe kartezian.[1]
Si do që të jetë si sistem koordinativ merren dy a tri sipërfaqe me njësi matëse të njëjta që priten ndërmjet veti dhe me ndihmën e këtij sistemi mundësohet pasqyrimi figurativ dy-tredimensional i gjitha trupave në natyrë.
Në shkencat natyrore dallohen disa sisteme koordinative ndër të cilat më i përdoruri dhe më i njohuri është sistemi kënddrejtë, sistemi koordinativ polaro-cilindrik dhe sistemi koordinativ sferik.
Sistemi koordinativ sferik është sistem gjeometrik që mundëson lokalizimin e pikave në hapësirë.
Ky sistem gjeometik përbëhet nga një plan i fiksuar që zakonisht quhet plani meridiani i parë ( lexo:mi një) në të cilin fiksohet pika O dhe boshti Ox.Në bazë të këtyr elementeve mund të përcaktohet pozia e planit që kalonë nëpër pikën M me këndin (lexo:fi) apo më tutje pozia e pikës M në planin meridian me radius vektorin dhe këndin komplementarë . Në bazë të këtyre tre skalarëve plotësisht përcaktohet pozita e pikës M në hapësirë.[1]
Sistemi koordinativ polaro-cilindrik është sistem gjeometrik që mundëson lokalizimin e pikave në hapësirë.
Ky sistem gjeometik përbëhet nga një plan i fiksuar që zakonisht quhet plani ekuatorial ( lexo:epsilon), një pol O të fiksuar në atë planë dhe boshti polar Ox, një boshtë zenitorë (Oz lexo:boshti Oz normal me planin epsilon). Nga këto lemente themelore fitohet rrezja polare që zakonisht shenohet me r e që paraqet distancën e projeksionit të pikës, këndin polar që zakonisht shenohet me (lexo:fi) e që paraqet këndin ndërmjetë rrezez polare dhe boshtit Ox, dhe aplikatja që zakonisht shënohet me z e që paraqetë distancen e pikës prej planit .[1]
