Ministria e Brendshme tre ditë më parë ka ngritur kallëzime penale ndaj tre vetave të dyshuar për ushtrim të dhunës ndaj kryetarit të Kongresit Botëror Maqedonas dhe inicuesit të kryqit në Butel, Todor Petrov.
Todor Petrov në Facebook shkruan:
“Pasi që mbaroi vënia e gurthemelit për kryqin, unë me dy shokë morrëm rrugën për në Gazi Babë, dhe atyre i’u propozova që të ulemi për një çorbë në restorantin “Kazabllanka” në hyrje të saemit të Shkupit. Kisha ftesa edhe për vende tjera, por thash, do ta marr laptopin nga komuna, do hamë nga një çorbë në restorant dhe do shkoj në shtëpi të pushoj. Desha të iki nga njerëzit, apo ndonjë provokim eventual, ishte një ditë e veçantë..
Po sa hymë në restorant, brenda nuk kishte mysafirë, asnjë përveç kamarrierëve. Koha ishte me diell, dhe propozova të ulemi jashtë në terrasë. Pashë që kishte një grup meshkujsh, njëzet, dhe një tavolinë tjetër me dy tre persona, ndërsa tavolinat tjera nuk ishin të vendosura dhe u kthyem brenda në restorant. Ishte e dukshme që tavolina prej 20 personave më njohën dhe komentonin për mua. Mendoja, janë mysafirë me qëllime të caktuara. Zgjodha tavolinën, e lash celularin dhe çantën dhe shkova në drejtim të toaletit që ti lajë duart. Kështu dy persona të rinjë në moshë vrapuan pas mua, ata ishin nga grupa e ulur jashtë në terrasë, më kërkonin ku jam në toalet. Një fuqi më ktheu, dhe thash nëse hyjnë pas meje në toalet mund të mos dalë. U ktheva në restorant, dhe thash nëse më rrahin të paktën mund të thërras ndihmë. Dhe menjëherë pas garderobës së toaletit filluan të më sulmojnë dhe rrahin me boksa nga koka. U tërhoqa deri në separenë e garderobës, i mbrojsha veshkët dhe shpinën në skajin e murrit dhe me duar në kokë. Erdhën edhe 3 tjerë dhe vazhduan të gjithë me boksa nga koka dhe trupi. Më rrahu edhe Beqir Asani, shefi i degës së BDI-së në Çair. Hypi njëri në tavolinë, dhe me shqelma më godiste nga koka, ashtu siç isha i gërmucur. Mendova se do më mbysin. I pyeta disa herë derisa më rrahnin “Çka ju bëra”? Më thonin “Ti do të ndërtosh kryqa a?” dhe “Në Çair të mos shkelsh më”! “Në Çair të mos shohim”! Kërkova ndihmë dhe polici, ndërsa askush nuk më dëgjonte, asnjë kamarrier nuk më ndihmoi..,Njëri nga shokët e mi u mundua të ndihmon, por edhe atë e goditën dhe e larguan. Shoku tjetër vrapoi dhe thërriti policinë. Në fund të përleshjes, nga terasa hyri në restorant edhe Izet Mexhiti, kryetari i komunës së Çairit, dhe nënkryetar i BDI-së, u shikuam mirë, asgjë nuk folëm, më pa të përgjakur dhe për tokë, dhe me shokët ikën. Nuk mund të mos e dijë se çka bërën bashkëpartiakët e tij, së bashku në të njëjtën tavolinë ishin ulur. Ai nuk më shpëtoi! Ndërsa zyrtarisht kemi bashkëpunuar me Mexhitin, unë jam ndihmës i kryetarit komunës në Gazi Babë. Jemi përshëndetur me Mexhitin në takime zyrtare me një respekt të mirë. Me ftesë të tij isha në delegacionin e Kongresit Botëror Maqedonas, vendosa lule në përmendoren e Skënderbeut në Çarshi të vjetër. Ishim në shumë evenimente tjera bashkë. Si atëherë nuk ishim, dhe tani për shkak të kryqit, ne për BDI-në jemi qendër kundër shqiptarëve?”, pyet Petrov ndër të tjerash në profilin e tij në Facebook.
САТАНАТА ПРОТИВ КРСТОТ
Пишува Тодор ПЕТРОВ
Фала му на Господа, денес, Бог ми го спаси животот. На денот на Крстот… Но, која е верата и дали е вера омразата кон крстот? Да те убијат заради крстот, а им возвраќаш со мир и со љубов… Веќе видено од ИСИС во Ирак и Сирија…
Македонците се и православни и католици и муслимани и Албанците се православни и католици и муслимани… И во Албанија и во Македонија и во Косово… Но…
Денес беше голем ден за осветување на темелите на Крстот во Бутел. Настанот помина во одлична организација, беше преубаво, благодарност до сите кои со присуството го овековечија осветувањето.
Очигледно беше присуството на полицијата од раните утрински часови. Соодветно на настанот беше и обезбедувањето на местото на осветувањето. Имаше индиции за настан од висок ризик според најавата на гостите и контра реакциите. Секоја чест на полицијата, како и секогаш, во интерес на јавниот ред и мир, си ја извршија професионално задачата…
Откога се’ заврши, со двајца пријатели се упативме кон Гази Баба, јас им предложив да седнеме на чорба во ресторанот “Казабланка” на влезот во Скопски саем. Имав покани и од други за други места, но реков, ќе си го земам лап-топот од општината, ќе каснам чорба во ресторанот до општината и ќе заминам дома да се одморам. Сакав да одбегнам народ, евентуални провокации, денот беше посебен…
Кога влеговме во ресторанот, внатре немаше гости, ниеден освен келнерите. Сончево беше времето, предложив да седнеме надвор на терасата. Видов дека има една група мажи, дваесетина, уште една маса со два тројца, другите маси не беа поставени и внатре се вративме. Видно беше дека масата со дваесетте гости ме приметија и за мене коментираа. Мислев, гости се со повод. Одбрав маса, го оставив мобилниот и торбичката и тргнав накај тоалетот рацете да ги измијам. Се стрчаа двајца по мене, млади, од друштвото на тераса, видов ме бараа каде сум. Некоја сила ме одврати, си реков ако влезат по мене во тоалетот може да не излезам. Се вратив во ресторанот, ако ме нападнат барем ќе можам помош да повикам. И веднаш кај гардеробата до тоалетот ме затепаа со боксови по главата. Се повлеков во сепарето до гардеробата, грбот и бубрезите ги заштитив во ќошот а со рацете главата. Дојдоа уште тројца и почнаа сите со боксови по глава и ребрата крвнички да ме удираат. Ме тепаше и Беќир Асани шефот на огранокот на ДУИ за Чаир. Се качи еден и на маса, со клоци ме удираше по глава како што бев подвиткан. Помислив дека ќе ме убијат. Ги прашав повеќепати додека ме удираа “Што ви сторив?” Ми велеа “Ти ли ќе градиш крст?” и “Во Чаир да не си стапнал!” “Во Чаир да не те видиме!” Викав помош и полиција се’ додека ме удираа, никој од келнерите не притрча да помогне… Едниот пријател со мене припомогна, ама и него го изудрија и го тргнаа. Другиот пријател истрчал да јави по полиција.
