Pas një breshërije të madhe të artilerisë, forcat e OKB-së ndërprenë linjat e furnizimit komunist dhe rimorrën Seulin nga koreano-veriorët.
Operacioni Ripper, gjithashtu i referuar si beteja e katërt e Seulit, ishte një plan ushtarak i konceptuar nga Ushtria e Përgjithshme e Sh.BA Matthew Ridgway. Operacioni Ripper u parapri nga Operacioni Killer i cili ishte një ofensivë e udhëhequr nga Kombet e Bashkuara që kishte shtyrë forcat komuniste të Kinës dhe Korenë e Veriut në veri të lumit Han. Ky operacion i mëparshëm në veri zgjati 8 ditë dhe përfundoi në mënyrë efektive më 28 shkurt 1951. Operacioni i ardhshëm që pasoi u emërua Operacioni Ripper, dhe u përqendrua vetëm në rikthimin e Seul si dhe në strategji të tjera të rëndësishme qytete fqinje.Kumti.com
PËRBËRJA E FORCAVE
Forcat e OKB-së në betejë ishin nën komandën e gjeneralit të ushtrisë amerikane Matthew Ridgway dhe gjeneralit të Koresë së Jugut Lee Hong Sun. Këto forca ishin kryesisht të përbëra nga elementë nga Ushtria e Tetë e Shteteve të Bashkuara dhe Divizionet e 1 dhe 3 të këmbësorisë së Koresë së Jugut, me përkrahje shtesë nga personeli Filipino, Britanik, Kanadez, Australian dhe Nju Zelanda. Ushtria e Koresë së Veriut ishte nën komandën e Choe Yong-Jin dhe Kim Chang Dok, ndërsa aleatët e tyre komunistë kinezë ishin nën udhëheqjen e Pheng Dehuai.
PËRSHKRIMI I OPERIMIT
Synimi i strategjisë ushtarake të Përgjithshme të Matthew Ridgway ishte të shkatërronte një pjesë të madhe të forcave të kombinuara kineze dhe koreane të Koresë së Veriut, të cilat ishin vendosur rreth Seulit dhe qyteteve të afërta të Hongch’onit dhe Ch’unch’on. Pas largimit të shumicës së kësaj ushtrie, pika tjetër e rendit të ditës ishte që pastaj të sjellë trupat shtesë të Aleancës së Kombeve të Bashkuara në Paralelën 38 në pjesën e përparme të zonës së betejës. Në vend që të lëvizte përgjatë lumit Han për të rimarrë Seulin, plani përfundimtar i sulmit në operacionin Ripper ishte të dilte shumë nga Seul dhe zonat në veri, duke përfshirë edhe brigjet e lumit Imjin. Ky operacion filloi më 6 mars 1951. Në atë kohë, gjeneral-major William Hoge, i cili komandoi IX Korpusin, ishte të kapte qytetet e Hongch’on dhe Ch’unch’on, ndërsa IX Corps po lëviznin rreth 30 milje në një pikë të ‘Idaho Line’. Ekipi i 187-të i Luftimit Ajror i Airborne ishte të ofronte ndihmë për Korpusin IX dhe të vepronte nëse duhej të krijohej një mundësi për të ndërtuar me fitim një sulm ajror. Në të djathtë të Korpusit IX ishin X Corps. Më 11 mars, Corps IX arriti në fazën e parë të Linjës Idaho dhe bëri avancime të vazhdueshme gjatë tre ditëve të ardhshme mes luftimeve të rënda.
REZULTATET
Divizioni i 3-të i këmbësorisë dhe divizioni i parë i këmbësorisë i Koresë së Jugut çliruan Seul më 14 dhe 15 mars. Kjo fitore shënoi kohën e fundit që Seuli do të ndryshonte komandën mes fraksioneve ndërluftuese që nga viti 1950. Trupat e Kombeve të Bashkuara po vinin në kryeqytet nga lindja dhe kjo i detyronte forcat komuniste të iknin pasi kishin frikë se ishin të rrethuar plotësisht. Trupat komuniste u tërhoqën drejt veriut, gjatë gjithë kohës duke përdorur taktikat e vonesës në terrenin e thyer dhe me baltë të zonës luftarake. Qyteti i Hongch’on u mor nga forcat komuniste në 15 mars, dhe Ch’unch’on u mor një javë më vonë në 22. Teksa arritën trupat e OKB-së, qyteti i Ch’unch’onit u gjet i zbrazët, siç kishin ikur tashmë forcat komuniste. Marrja e Ch’unch’on shënoi objektivin e fundit dhe të madh të Tokës për Operacionin Ripper. 672 ushtarë të Uashingtonit dhe 41 pilotë të Forcave Ajrore u vranë në operacion. Numra të saktë për vendet e tjera nuk janë të disponueshme, megjithëse humbjet komuniste, përsa i përket fuqisë punëtore dhe pajisjeve, thuhet të jenë dukshëm të larta. Në fakt, Ushtria e SHBA vlerëson se vendi i jetëve komuniste të humbura midis 1 marsit dhe 15 marsit tejkalon 7,000 ushtarë.
Rëndësia historike dhe Trashëgimia
Tërheqja nga forcat komuniste paraqiti një fitore ndaj trupave të Kombeve të Bashkuara. Trupat u zhvendosën më tej në veri në një distancë prej rreth 30 milje nga linjat e fillimit. Ushtria e Tetë e Shteteve të Bashkuara, nga ana tjetër, kishte fituar terren dhe kishte pushtuar me sukses objektivat gjeografike më të rëndësishme. Ata gjithashtu kishin shkatërruar në mënyrë efektive linjat furnizuese të Kinës dhe Koresë së Veriut në Jug. Pjesa e vetme e planit që mbeti shumë e pakapshme ishte shkatërrimi i Ushtrisë Kineze Komuniste dhe pajisjeve të tyre ushtarake. Kjo ishte për shkak të faktit se forcat komuniste, siç shpesh do të kishin, u tërhoqën shumë më herët, në mënyrë që të shmangnin dëmtimin edhe më të madh./Kumti.com
